Røros, koper en hout.

Vrijdag de 13e brengt ons een schitterende route van Lillehammer naar Røros en ook nog eens prachtig weer! In Fåberg zien we de eerste staafkerk (stavkirken) uit 1727, typisch Noorse bouwstijl. We gaan echter voor de grootste, mooiste en oudste (1200) die staat in Ringebu. Daar aangekomen blijkt de staafkerk te worden gerestaureerd, het hele gebouw staat in de steigers. We rijden door naar Venabygd. Op de begraafplaats van de plaatselijke kruiskerk liggen vijf Britten die in de Tweede Wereldoorlog aldaar zijn gesneuveld. Jongens waren het nog van amper 20 jaar.

In de plaatselijke supermarkt kopen we fruit en worden in onvervalst Vlaams aangesproken. De eigenaresse is 10 jaar geleden naar Noorwegen gekomen om een beter bestaan op te bouwen...... Zoals ze zelf al zei: het is niet alles goud wat er blinkt.
Bij de beter gesorteerde Kiwi supermarkt iets verderop in Venabygdfjellen vullen we de aankopen aan met lunchbenodigdheden en drinken we een koffie van de zaak met chocokoek. Daarna rijden we door de Rondane een ruig natuurgebied (nationaal park). Mooie vergezichten, bergen, blauwe lucht en een harde vrij koude wind. De temperatuur komt net aan boven de 10 graden uit. Hier en daar ligt nog sneeuw.

We wanen ons in Canada, het is alleen iets dichterbij. In Folldal bekijken we de gerestaureerde overblijfselen van de plaatselijke kopermijn die tot 1878 in bedrijf was. Via kleine dorpjes bereiken we Røros aan het eind van de middag. Ook in dit hotel is de ontvangst weer uiterst vriendelijk. We zijn hier twee dagen. Het stadje staat op de Unesco Wereld Erfgoed Lijst.

's Avonds eten we in het hotel (inbegrepen) voelt een beetje als 'gratis'. Er is een uitgebreid buffet van prima kwaliteit. We eten ook een stukje rendiervlees. Het smaakt wat leverachtig. We spoelen e.e.a. weg met een lokaal biertje de Spell Ola.

Zaterdag 14 juni. Na een uitstekend ontbijtbuffet gaan we te voet Røros in. De hemel is strakblauw en er waait een frisse wind. Het is een goed bewaard en authentiek gebleven stadje. De huizen zijn van hout, alleen de kerk is van steen. We slenteren op ons gemak door de twee paralel lopende hoofdstraten. In een onbewaakt ogenblik is Annemieke de plaatselijke sportzaak binnengestapt om nog wat thermo onderkleding te kopen. Mastercard wrijft zich (weer) in de handen.....

We bezoeken de kopermijn (nu een museum) die de stad in vroeger tijd welvaart heeft gebracht totdat de concurrentie niet meer vol te houden was en in 1977 na 333 jaar de boel op de fles ging. Mijnwerker lijkt vandaag de dag geen aantrekkelijk beroep, maar toen helemaal niet. Ongezond werk en de winning van het kopererts betekende een forse aanslag op het milieu. Op het terrein vlak naast de mijn ligt een enorme berg slakken als fysiek aandenken. Bovenop heb je een mooi uitzicht over het stadje.

Na de lunch zoeken we naar bijzondere plekken voor foto's en genieten van de zon.

's Avonds is er wederom een uitgebreid buffet en proberen we rommegrøt een Noorse specialiteit die vooral gegeten wordt om de komst van de zomer te vieren.
Het is een soort vette zure room die je met kaneel en suiker eet en wat zout vlees. Laten we maar zeggen apart.

De Spell Ola laten we weer vloeien. Het blijkt een overwinningsbier. Het verhaal gaat dat een arbeider van de kopermijn in 1670 vanwege de slechte leefomstandigheden de koning in Kopenhagen (Denemarken en Noorwegen hadden toen één en dezelfde koning) opzocht. Hij vroeg de koning geld en kreeg het ook. Helden krijgen een eigen straatnaam, dus is er in Røros de Spell Ola Veien.

We zitten nog (ruim) onder de Poolcirkel maar toch is het tot zeker 23.00 uur licht, een aparte gewaarwording, dat belooft nog wat voor later .....