A day in the park

Woensdag 4 oktober

Erg vroeg wakker (05:30 uur), M slaapt nog, maar wordt zo 6:35 uur wakker. Doet de gordijnen open en verordonneert mij om foto’s van de zonsopkomst te maken. Vanzelfsprekend worden de instructies terstond uitgevoerd.

Op naar het continental breakfast (included).
In een kleine ruimte staan bagels, klef brood om te roosteren e.d. Visioenen aan 12 jaar geleden komen op toen we in de Best Western zaten. Een soortgelijk ontbijt, wel gezellig met Joe Sixpack. Genn Joe Sixpack in de Bluenose Inn... We roosteren een bagel, nemen organic yoghurt met diverse soorten zaden, een eitje, koffie en sap erbij en dan kunnen we er tegenaan.

Een banaan en appel mee voor de
middag en een zoete donut. Op weg naar Acadia National Park. Bij het visitor center kopen we een dagpas en een boekje met hiking trails. We doen het rustig aan en bekijken alles wat er te bekijken valt. Aan het eind van de ochtend wordt het merkbaar drukker. Veel auto’s en bussen spuwen hun (vaak bejaarde) passagiers uit, het park in.

We stoppen en herkennen ook de plek waar M. 12 jaar geleden haar portemonnee verloor. Bij Sand Beach is het lekker druk. Amish volledig gekleed op het strand mixen met andere badgasten. De trail blijkt lastiger te zijn dan beschreven, veel geklauter over rotsen. Ondanks M. haar wandelstok haken we af. Via de prachtige Park loop road komen wd aan bij Cadillac mountain een vrij kale 500 m hoge rots met schitterend uitzicht op Bar Harbor.

Daarna rijden we nog door naar Bass Harbour head lighthouse om in een korte file aan te sluiten.... De parkeerplaats is qua plekken wat aan de krappe kant. De ene kant van de vuurtoren is makkelijk te fotograferen, maar..... het gaat om de andere kant. Aan het eind van de parkeerplaats loopt een pad naar de rotsen. Via een trap afdalen en over de rotsen (M blijft achter) klauteren, springen naar de juiste plek. Daar staan meer mensen (diverse met statief) te wachten op zonsondergang. Plaatjes geschoten en rustig terug naar het hotel voor het diner in het Looking Glass restaurant. Gezien het prijsniveau mag je wat verwachten.

De inrichting is teleurstellend, tafels en stoelen die je thuis niet zou neerzetten. De ober is een Bulgaar, vriendelijk. Omdat we in Maine aan de kust zitten nemen we: lobster, what else? Het eten is heerlijk en de lobster wordt met een sauvignon blanc naar en door het maag-/darmkanaal geleid. De porties zijn fors, we zitten meteen vol. Nog een dubbele espresso erin en voldaan en vermoeid vallen we bij het ruiken van de kussens als een blok in slaap.