Watch your Bill on Watch Hill.......
Door: J.Luursema
Blijf op de hoogte en volg Annemieke& Hans
15 Oktober 2017 | Verenigde Staten, Newport
Zaterdag 14 oktober
Behoorlijk goed geslapen (ik schijn te hebben gesnurkt)..... Geen last van medebewoners gehad.
Ontbijt bij de Harbor House voor weinig, we hebben 10 dollar p.p. korting. We eten behoorlijk lekker voor..... 7 dollar.
Het weer is slecht, it’s raining cats and dogs. We proberen zoveel mogelijk de kustlijn te volgen via de 1 Noord en de scenic 1A Noord. Eerst nog even bij de Big Y supermarkt gestopt voor wat fruit, mentos en water. De jongen achter de kassa (Jonathan) heeft naar onze indruk niet het buskruit uitgevonden. Als hij spreekt lijkt het nog het meest op Cliff Clavin (de postbode uit Cheers), maar dan met een iets hogere stem.
We komen in Stonington, Westerly en dan zakken we af naar Watch Hill point. Vreselijk dure huizen langs de weg er naar toe. We drinken een (schandelijk) dure cappucino, maar dan kun je gelukkig wel (gratis) p....... Langs de kust verder naar Misquamicut en Weekapaug (Indian names that’s for sure). In Weekapaug zijn sommige buurten privégebied, mag je niet doorheen rijden. Gevangene van je eigen welvaart, hoe zou dat voelen?
De wegen staan soms helemaal blank, geen wonder dat half Amerika in een pick up truck rijdt, want dan kan je daar tenminste hoog en droog doorheen rijden. Qua riolering kunnen de Amerikanen nog wel wat leren...
Dan volgen Matunuck, Jerusalem en Point Judith lighthouse. Aan de Ocean Road naar Narragansset staan ook aardige optrekjes. Dan pakken we de 138 naar Newport. Eerst nog even voor 4 dollar over de Pell Bridge. The Hotel Viking is snel gevonden, ook deze behoort tot de keten Historic Hotels of America.
We parkeren even voor de deur en laden uit en krijgen gelijk een valet parking sticker, geen ontkomen aan. Elaine bij de receptie is een vriendelijke dame die NL nog op haar bucketlist heeft staan. De kamer is nog niet gereed, dus de koffers worden even gestald. Wij zeggen één van de beroemde mansions te gaan bezoeken (het is nog steeds slecht weer) en krijgen gelijk een kaart en folder met uitleg. Gewoon rechtdoor over Bellevue Avenue en dan ben je er zo.
Twaalf jaar geleden waren we in The Breakers, het immense huis van Cornelius Vanderbilt. Vandaag wordt het Marble House van een aangetrouwde kleindochter: Alva Vanderbilt. Ook nu ongekende protserigheid, volledig met bladgoud bedekte kamers (zeg maar formaat balzaal) en 500.000 kubieke voet marmer (vandaar de naam).
Al die luxe en weelde leidde niet tot gelukkige levens. Een kleinzoon van Cornelius (‘The Commodore’) ervoer het geërfd vermogen als een last. De audio guide brengt veel nieuws en feiten over het huis waarvan de eigenaren er maar 6 weken per jaar woonden. Ze hadden nl. huizen op diverse plekken in USA.
Terug in het hotel is de kamer klaar. Dit hotel is speciaal gebouwd om de gasten van de mansions te huisvesten. Die waren immers maar een paar weken per jaar bewoond en hadden ondanks hun enorme afmetingen vaak maar één logeerkamer van bekrompen afmetingen.
Terug naar het hotel stoppen we voor een paar kleine boodschapjes bij een plaatselijke supermarkt. Bij elke kassa staat niet alleen iemand om af te rekenen, maar ook iemand die de boodschappen vvor je in plastic tasjes doet. Herinneringen aan de Kingsalmarkt (nu Jumbo) in Amstelveen komen op.
We reserveren om 19:15 uur in het restaurant en gaan ons installeren. In de gang vlak bij onze kamer zit tegen de wand......... een brommende airco. Equinox visioenen komen spontaan op. Even naar de frontdesk om te vragen of de airco uitgezet kan worden. Daar wordt een notitie van gemaakt en de technische dienst op afgestuurd.
We eten voortreffelijk in het restaurant. Waitress Lynn heeft twee banen om (als gescheiden vrouw) de studie van haar dochter te bekostigen. Bij terugkomst is de airco nog steeds aan. Maar niet voor lang. Gewoon de klep even opendoen en de schakelaar op uit zetten: probleem opgelost. Tukkie doen!
Behoorlijk goed geslapen (ik schijn te hebben gesnurkt)..... Geen last van medebewoners gehad.
Ontbijt bij de Harbor House voor weinig, we hebben 10 dollar p.p. korting. We eten behoorlijk lekker voor..... 7 dollar.
Het weer is slecht, it’s raining cats and dogs. We proberen zoveel mogelijk de kustlijn te volgen via de 1 Noord en de scenic 1A Noord. Eerst nog even bij de Big Y supermarkt gestopt voor wat fruit, mentos en water. De jongen achter de kassa (Jonathan) heeft naar onze indruk niet het buskruit uitgevonden. Als hij spreekt lijkt het nog het meest op Cliff Clavin (de postbode uit Cheers), maar dan met een iets hogere stem.
We komen in Stonington, Westerly en dan zakken we af naar Watch Hill point. Vreselijk dure huizen langs de weg er naar toe. We drinken een (schandelijk) dure cappucino, maar dan kun je gelukkig wel (gratis) p....... Langs de kust verder naar Misquamicut en Weekapaug (Indian names that’s for sure). In Weekapaug zijn sommige buurten privégebied, mag je niet doorheen rijden. Gevangene van je eigen welvaart, hoe zou dat voelen?
De wegen staan soms helemaal blank, geen wonder dat half Amerika in een pick up truck rijdt, want dan kan je daar tenminste hoog en droog doorheen rijden. Qua riolering kunnen de Amerikanen nog wel wat leren...
Dan volgen Matunuck, Jerusalem en Point Judith lighthouse. Aan de Ocean Road naar Narragansset staan ook aardige optrekjes. Dan pakken we de 138 naar Newport. Eerst nog even voor 4 dollar over de Pell Bridge. The Hotel Viking is snel gevonden, ook deze behoort tot de keten Historic Hotels of America.
We parkeren even voor de deur en laden uit en krijgen gelijk een valet parking sticker, geen ontkomen aan. Elaine bij de receptie is een vriendelijke dame die NL nog op haar bucketlist heeft staan. De kamer is nog niet gereed, dus de koffers worden even gestald. Wij zeggen één van de beroemde mansions te gaan bezoeken (het is nog steeds slecht weer) en krijgen gelijk een kaart en folder met uitleg. Gewoon rechtdoor over Bellevue Avenue en dan ben je er zo.
Twaalf jaar geleden waren we in The Breakers, het immense huis van Cornelius Vanderbilt. Vandaag wordt het Marble House van een aangetrouwde kleindochter: Alva Vanderbilt. Ook nu ongekende protserigheid, volledig met bladgoud bedekte kamers (zeg maar formaat balzaal) en 500.000 kubieke voet marmer (vandaar de naam).
Al die luxe en weelde leidde niet tot gelukkige levens. Een kleinzoon van Cornelius (‘The Commodore’) ervoer het geërfd vermogen als een last. De audio guide brengt veel nieuws en feiten over het huis waarvan de eigenaren er maar 6 weken per jaar woonden. Ze hadden nl. huizen op diverse plekken in USA.
Terug in het hotel is de kamer klaar. Dit hotel is speciaal gebouwd om de gasten van de mansions te huisvesten. Die waren immers maar een paar weken per jaar bewoond en hadden ondanks hun enorme afmetingen vaak maar één logeerkamer van bekrompen afmetingen.
Terug naar het hotel stoppen we voor een paar kleine boodschapjes bij een plaatselijke supermarkt. Bij elke kassa staat niet alleen iemand om af te rekenen, maar ook iemand die de boodschappen vvor je in plastic tasjes doet. Herinneringen aan de Kingsalmarkt (nu Jumbo) in Amstelveen komen op.
We reserveren om 19:15 uur in het restaurant en gaan ons installeren. In de gang vlak bij onze kamer zit tegen de wand......... een brommende airco. Equinox visioenen komen spontaan op. Even naar de frontdesk om te vragen of de airco uitgezet kan worden. Daar wordt een notitie van gemaakt en de technische dienst op afgestuurd.
We eten voortreffelijk in het restaurant. Waitress Lynn heeft twee banen om (als gescheiden vrouw) de studie van haar dochter te bekostigen. Bij terugkomst is de airco nog steeds aan. Maar niet voor lang. Gewoon de klep even opendoen en de schakelaar op uit zetten: probleem opgelost. Tukkie doen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
