Vouchers
Door: J.Luursema
Blijf op de hoogte en volg Annemieke& Hans
14 Oktober 2017 | Verenigde Staten, Mystic
Vrijdag 13 oktober
De slechte nacht van gisteren is gecompenseerd met een comateuze slaap. Met een enigszins zwaar hoofd worden we wakker.
We doen ons wederom te goed aan The Equinox Grand Breakfast Buffet. De chef van de ontbijtzaal herkent ons en vraagt hoe we hebben geslapen. We krijgen een tafel aan het raam met uitzicht op de tuin. Het is prachtig weer.
Na het uitchecken rijden we via de 7A naar West Arlington. Daar zijn een fotogenieke covered bridge, wit kerkje en silo’s met red barns. We zijn niet de enige. Een zekere Phil Hammond geeft nog wat tips en laat enthousiast zijn apparatuur zien. Zijn vrouw zit braaf in de auto te wachten en zegt geen boe of bah, ook niet op onze morgengroet.
Met het ministatief nog een staatsieportret gemaakt en dan op naar Mystic aan de Mystic River. De 7 Zuid volgen we tot Williamstown waar de 2 Oost naar North Adams en Greenville pakken. Dan een stuk Interstate 95 naar Hartford. Onderweg wat files bij Springfield en Hartford. In Hartford hebben we 12 jaar geleden het huis van Mark Twain bezocht. Het is een niet zo mooie stad, dus deze keer rijden we door.
We nemen weer de 2 Oost en bij Colchester gaan we eraf. Even tanken en via binnenwegen verder. Bij het Valero tankstation vraagt de pomp om onze 5 cijferige postcode. Ik voer een min of meer willekeurig getal in (11869, onze eigen oostcode plus een 9). Dat heeft eerder in de buurt van Wayne, Maine (where the hell is Wayne, Maine) ook gewerkt. Deze pomp laat zich niet foppen. Er zit nog een bonnetje in van de vorige klant. Daarop staat de postcode van Colchester. Als ik die invoer gebeurt er ...... niets. Dan maar naar binnen. Een onooglijke mini supermarkt, maximaal volgestouwd met troep. Voor 25 dollar vooruit betaald en tanken maar, klopt precies, tank vol. In Conneticut hanteren de pompen twee prijzen: één voor cash betaling (lager) en één voor creditcard betaling.
We rijden binnendoor via de 85 Zuid naar New London. Dan een klein stukje snelweg I 95 en bij Mystic eraf.
The Inn at Mystic is snel gevonden. Wij zitten in het motelgedeelte. Herinneringen aan Best Western Bar Harbor van 12 jaar geleden komen op. De wanden en plafond laten met gemak de levensgeluiden van medebewoners door. We hebben wel weer twee kortingsbonnen: 15% op het avondeten in de Harbor House restaurant en 10 dollar p.p. voor het ontbijt. De internetverbinding is slecht.
We lopen Mystic nog even in. Vrij toeristisch, wat vergane glorie, maar wel een mooie nog in gebruik zijnde basculebrug uit 1922 over Mystic River.
We eten lekker met korting bij Harbor House. Bij het slapen gaan merken we gelukkig niets van de buren.
De slechte nacht van gisteren is gecompenseerd met een comateuze slaap. Met een enigszins zwaar hoofd worden we wakker.
We doen ons wederom te goed aan The Equinox Grand Breakfast Buffet. De chef van de ontbijtzaal herkent ons en vraagt hoe we hebben geslapen. We krijgen een tafel aan het raam met uitzicht op de tuin. Het is prachtig weer.
Na het uitchecken rijden we via de 7A naar West Arlington. Daar zijn een fotogenieke covered bridge, wit kerkje en silo’s met red barns. We zijn niet de enige. Een zekere Phil Hammond geeft nog wat tips en laat enthousiast zijn apparatuur zien. Zijn vrouw zit braaf in de auto te wachten en zegt geen boe of bah, ook niet op onze morgengroet.
Met het ministatief nog een staatsieportret gemaakt en dan op naar Mystic aan de Mystic River. De 7 Zuid volgen we tot Williamstown waar de 2 Oost naar North Adams en Greenville pakken. Dan een stuk Interstate 95 naar Hartford. Onderweg wat files bij Springfield en Hartford. In Hartford hebben we 12 jaar geleden het huis van Mark Twain bezocht. Het is een niet zo mooie stad, dus deze keer rijden we door.
We nemen weer de 2 Oost en bij Colchester gaan we eraf. Even tanken en via binnenwegen verder. Bij het Valero tankstation vraagt de pomp om onze 5 cijferige postcode. Ik voer een min of meer willekeurig getal in (11869, onze eigen oostcode plus een 9). Dat heeft eerder in de buurt van Wayne, Maine (where the hell is Wayne, Maine) ook gewerkt. Deze pomp laat zich niet foppen. Er zit nog een bonnetje in van de vorige klant. Daarop staat de postcode van Colchester. Als ik die invoer gebeurt er ...... niets. Dan maar naar binnen. Een onooglijke mini supermarkt, maximaal volgestouwd met troep. Voor 25 dollar vooruit betaald en tanken maar, klopt precies, tank vol. In Conneticut hanteren de pompen twee prijzen: één voor cash betaling (lager) en één voor creditcard betaling.
We rijden binnendoor via de 85 Zuid naar New London. Dan een klein stukje snelweg I 95 en bij Mystic eraf.
The Inn at Mystic is snel gevonden. Wij zitten in het motelgedeelte. Herinneringen aan Best Western Bar Harbor van 12 jaar geleden komen op. De wanden en plafond laten met gemak de levensgeluiden van medebewoners door. We hebben wel weer twee kortingsbonnen: 15% op het avondeten in de Harbor House restaurant en 10 dollar p.p. voor het ontbijt. De internetverbinding is slecht.
We lopen Mystic nog even in. Vrij toeristisch, wat vergane glorie, maar wel een mooie nog in gebruik zijnde basculebrug uit 1922 over Mystic River.
We eten lekker met korting bij Harbor House. Bij het slapen gaan merken we gelukkig niets van de buren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
