Laatste dagen.

Zaterdag 5 juli

Na een lekkere heilbot op de Fisketorget van Bergen volgt er wederom een comateuze nacht. We zullen het wel nodig hebben.
De parkeergarage in Bergen vestigt een record: NOK 288 en dat is incl. 20% korting!

We rijden langs de Bryggen de stad uit op weg naar de één na laatste bestemming, het Ullensvang hotel in Lofthus. Onderweg lijkt het in eerste instantie behoorlijk goed weer. De temperatuur is aangenaam. Onderweg ontdek ik eindelijk een goede bilvask (bil=auto, vask=wassen). De bolide heeft dringend behoefte aan een schoon uiterlijk en een schone auto rijdt gewoon veel lekkerder....... Een paar muntjes in de shampoo en een paar muntjes in de hogedrukreiniger en poetsen maar!

Mooi schoon gaan we op weg en na de eerste tunnel begint het verschrikkelijk te ...... regenen ...... We stoppen voor een bak koffie en een Noorse wafel bij een Kro waar een camping met een soort hutjes toe behoort. De eigenaar zet verse koffie en wij zien diverse campinggasten in de stromende regen wandelen of hun hond uitlaten, leuk.... Hij houdt van Engelse humor en veel Nederlanders ook. Ik doe nog een imitatie van Basil Fawlty (John Cleese) met de Duitse hotelgasten 'Don't mention the war' en het is lachen geblazen.
Wij zetten de airco nog maar een tandje hoger en genieten van alweer spectaculair landschap. Vooral de waterval Steinsdalfossen is gaaf. Je kan er achterlangs lopen. Zoals vaak vragen allerlei toeristen mij om een foto te nemen (met hun eigen camera, dat wel). In het riviertje zien we veel opblaasbootjes (kinderfeestje?) dat geheel verregent, vaders staan tot hun knieën in het water om het geheel in goede banen te leiden.

We rijden langs de prachtige Hardangerfjord. Het valt op dat de wind behoorlijk is toegenomen. In Granvin gooien we de tank nog maar eens vol en zien we een Noors bruidspaar dat op een open wagen getrokken door paarden en in gezelschap van een violist die het geheel muzikaal omlijst naar de kerk rijdt. Niet lang daarna gaan we door een tunnel met daarin een rotonde en direct daarop volgt nog een tunnel met rotonde, nog niet eerder meegemaakt.

In Lofthus aangekomen checken we in bij het Ullensvang hotel, aan de oever van de fjord gelegen. De dames aan de balie dragen (waarschijnlijk) plaatselijke kleding, waar hebben we dat eerder gezien.......
Het hotel is van alle gemakken voorzien. Edvard Grieg was hier kind aan huis. In deze omgeving kon hij in alle rust componeren. Het huisje waarin hij dat deed staat in de tuin van het hotel. Verder valt de fruitteelt hier op, veel kersen. De oevers van de fjord zijn relatief warm, dat is in vroeger tijd al door monniken ontdekt. Het waait behoorlijk hard met als gevolg golven in de fjord.

Het avondeten is ongeëvenaard. Zo uitgebreid en luxe hebben we het nog niet meegemaakt. Een hotelmedewerker begeleidt ons naar wat zal blijken onze vaste tafel te zijn. Onderweg worden we getrakteerd op de klanken van live harp muziek (ja ja, gelukkig een mix van genres). We beseffen ons maar al te goed dat al dit eten eigenlijk niet normaal is.

Het stormt inmiddels, de wind giert door de fjord, tafels, stoelen en andere zaken worden uit de tuin verwijderd. De golven hebben behoorlijke schuimkoppen. Een ferry heeft een aanlegplaats vlakbij het hotel. Het aanleggen gaat moeizaam, maar lukt uiteindelijk wel.

Zondag 6 juli

Ontbijt op onze vaste plek en jawel, de harpiste is er ook weer. Wij besluiten haar CD niet aan de collectie toe te voegen. We doen ons tegoed en betalen de rekening van de wijn. De storm van gisteravond is uitzonderlijk, dat maken ze bijna nooit mee, fijn dan. Gelukkig stond de bolide in de parkeergarage.

Op naar de laatste stop, Klaekken. De wind is gaan liggen en het water in de fjord is spiegelglad.... Als we Lofthus uitrijden zien we overal fruittelers de schade van gisteravond opnemen, op de weg veel bladeren en afgerukte takken.

Het wordt misschien saai, maar de route is weer fantastisch. We rijden langs de Vøringfossen een grote waterval, een enorme stuwdam van 1.160 meter lang en vervolgens gaat het omhoog naar de Dyranut met de Hardangervidda, de grootste hoogvlakte van Europa (8.000 km2). Ondanks de temperatuur van ongeveer 13 graden op deze hoogte, ligt er nog redelijk wat sneeuw. Het landschap blijft verbazen. Af en toe stoppen om een foto te maken. Aan het eind van de middag bereiken we Jevnaker. Hier staat de volgens de reisbescheiden bekende Hadeland glasfabriek en die moeten wij natuurlijk zien. Of liever gezegd de outlet die uiteraard niet ontbreekt. Het is zondag en dus mega druk.

Tussen de vele glazen dingen met een hoog meuk gehalte Nokken we toch nog iets af.....En de belasting krijgen we terug. Ik voel mij nu al een rijk man...... We gaan nog even gratis de fabriek in en verbazen ons over het vakmanschap dat nodig is om meester glasblazer te worden. Daarvoor is maar liefst 10 jaar aan opleiding en ervaring nodig. Ik ben nooit verder gekomen dan (zeep)bellen blazen of tijdens een alcoholcontrole. Ieder zijn vak.

Het hotel is snel gevonden, het is nl. het enige hotel in en vernoemd naar het dorp waar het staat, Klaekken. De administratie voor de belastingteruggave wordt gedaan en dan is het maar weer eens eten geblazen.

Morgen vroeg uit de veren en dan stappen we weer op de Color Line naar Kiel.

Einde van een fantastische rondreis door Noorwegen.

We hebben:
In totaal 16 hotels bezocht.
Door ontelbare tunnels gereden.
Als hoogste temperatuur 24 graden gehad in Oslo, en als laagste 1,5 graden onderweg van Narvik naar Tromsø.
Ongeveer 3.700 km gereden (alleen in Noorwegen)
5 x de ferry genomen (incl. Color Line van Kiel naar Oslo v.v.)
Veel Stavkirken gezien
7 mooses, honderden rendieren, meerdere puffins, 5 adelaars, tientallen zeemeeuwen en enkele dolfijntjes gezien.

Een Bilvask bezocht.


Weetjes:

Miek heeft geen zeebenen.
Noren zijn vriendelijke mensen.
Koffie in hotels en in koffietentjes (KRO) is filterkoffie (kantine koffie) en is prima drinkbaar.
Takk is Bedankt.
Vaersågod is alsjeblieft.


Special

Waar is hier de TILFLUKTSROM ?

Toen wij in het hotel in Rognan zaten viel mij op dat één gang van het hotel aan beide einden kon worden afgesloten met enorm dikke stalen deuren, voorzien van enorme sloten. Ik vroeg aan de zoon van John Cleese (hij heette overigens Tommy) waar dat voor diende, wellicht lag er wel een voorraad edelmetaal opgeslagen. Rognan, het Fort Knox van Noorwegen! Tommy had echter geen idee waar die deuren voor waren.

In het hotel in Alta zag ik het weer en nu ook op openbare plaatsen in steden. Google en wat logisch nadenken verschaften de uitkomst:

Het zijn een schuilkelders uit de Koude Oorlog, bestand tegen o.a. atoomaanvallen. Om maar met Het Goede Doel te spreken: waar is hier de tilfluktsrom?



En nu zijn we toe aan een welverdiende rust vakantie.......